Mgr Jankowski Rafał

Było to owego razu w Związku Radzieckim, kiedy żyło się gorzej niż za Stalina a na Syberii szalała zima. Pieniędzy nie starczało na nic, a i tak nic już nie było. Wszystko zaczęło się w starym baraku po byłym łagrze, którą zajmował Iwan Iliicz Bardzo Groźny. Załamany po niedawnej stracie swych ukochanych psów, chciał się wydostać z ZSRR i miał plan. Rok wcześniej pokłócił się z żoną i uciął jej głowę krajalnicą firmy Korpetka, osierocił 6-cioro dzieci, lecz wychowywał jeszcze 40-ścioro niemowląt, które kupił wraz z łagrem. Wziął swoje sanie, zespawał z kombajnem i porządził stalową, solidną uprząż. Całość warzyło ok. 200kg. Wziął niemowlęta i dzieci, uwiązał w uprząż. W ręce dzierżył bata i capnął niemowlaki. A mróz był tak wielki, że niewiadomo czy to śnieg skrzypi pod nogami czy niemowlęta. Polarny wehikuł osiągał prędkość 60km/h a przy dużym mrozie nawet 70km/h. Iwan nie karmił niemowlaków, wiedział, że boją się jego tortur. A polegały one na tym, że nieposłusznego dzidziusia brało się pod płozę i pozostawiało całą noc na mrozie, rano biło się go aż się obudził, a budziły się zawsze. Nigdy nie było zgonów wśród zaprzęgu, tak zahartował noworodki. Przewodziła dziewczynka Asia, która prowadziła ten bądź co bądź niemowlęcy zaprzęg. Zaprzęg miał moc 46-ciu niemowląt mechanicznych. Legenda to piękna. A do dziś w tajdze na Syberii od Kremla do Władywostoku mieszkańcy wierzą w Iwana jadącego na swych saniach i jego niemowlęcy zaprzęg. Starsi mieszkańcy twierdzą, że w mroźne noce można usłyszeć strzał z bata Iwana.